“Kurmaca anlatıda postmodern teknigin hâkim olmasına baglı olarak ortaya çıkan çogul bakıs açısının Sakar öykülerinde bolca kullanıldıgını, böylelikle klasik roman/öykü estetiginde var olan merkezin bu kısa anlatılarda parçalandıgını söyleyebiliriz. Çoklu perspektifi tercih etmesinden kalkarak onun öykü dünyasını aynalardan olusmus büyük bir galeriye benzetebiliriz.
Cemal Sakar’da dikkati çeken bir baska durum parçalı anlatımdır. Bu parçalılık çogunlukla birden fazla anlatının yan yana, üst üste ve karısık biçimde dizilmesiyle olusur. Âdeta yapboz parçalarını andıran anlatı düzlemlerinin ne anlattıgı öykünün bitiminde degil ancak okuma eyleminden sonra okurun son bir zihinsel edimiyle birlikte somutlasır. Bu parçalı yapı içerisinde yazarın, kendine bir anlatı düzlemi ayırıp öykü dünyasına dâhil oldugu, kimi zaman yazar metalepsisi yoluyla hikâyenin içine kadar girdigi oyun dolu, eglenceli bir anlatı anlayısıyla yüz yüze geliriz.”
Oktay Yivli